Za mundurem panny sznurem?

PRL była różnobarwna politycznie, prawie tak jak barwy tęczy na niebie. Milicja Obywatelska tworzona zaraz po wojnie, głównie tam, gdzie wkraczały oddziały Armii Czerwonej „wyzwalające” Polskę, nie cieszyła się dobrą sławą, bo głównie była nastawiona na „utrwalanie raz zdobytej władzy”. To jednak się zmieniło po odwilży z 1956 r., i milicjant teoretycznie stał się dobrym wujkiem przeprowadzającym staruszki i małe dzieci przez jezdnię, dzielnicowy „opiekował” się mieszkańcami w jego dzielnicy, a wyspecjalizowane służby współpracowały ze szkołami, sądami, zakładami pracy itp. Sielanka nie trwała jednak długo, bo o przygłupawych PRL-owskich milicjantach zaczęły krążyć nie mniej głupie dowcipy. Jeden z najgłupszych dowcipów brzmiał tak:
Milicjant otrzymał telefonicznie rozkaz, po którym zamiótł cały komisariat, rozebrał się do naga, wybiegł z budynku i pobiegł przed siebie. Jak brzmiał rozkaz? „Zamieć i gołoledź na szosie E-4.”

Świat się zmienia, a służby mundurowe jakby takie same. Jakby, bo mundury, nawet ustawowo (!), zmieniały się wielokrotnie, a kwalifikacje i mentalność tego co znajduje się w środku munduru niezmiennie taka sama. Niedawno w „Teleekspresie” pokazano mandat wystawiony przez dzielnego, ale chyba niezbyt kumatego, policjanta drogowego. Mandat opiewał na … „czysta złotych”. Nie wiem, czy ukarany wpłacił taką kwotę, bo zgodnie z przepisami bankowymi mógł negocjować, np. na „dwieście pińdziesiont złoty” … 😉 😀 Nie o to jednak chodzi. Gdy już wytrzęsło mnie od środka ze śmiechu to przypomniałem sobie inne sytuacje, które także wywoływały paroksyzmy śmiechu. Czy w takim razie „mundurowy jest nadal głupszy niż ustawa to przewiduje”? Aby nie było, że źle jest tylko po „Dobrej Zmianie” to przypomnę kilka sytuacji z czasów panowania PO.

W połowie 2015 r. patrol policyjny składający się z niedoświadczonej policjantki i podobnie „wykwalifikowanego” policjanta, zatrzymał kierowcę, który nie zgadzał się z postawionymi mu zarzutami. Wywiązała się sprzeczka i przepychanka, po której policjanci zdecydowali się zakuć w kajdanki opornego wobec władzy obywatela. Problem w tym, że obywatel, o głowę wyższy i znacznie potężniejszy od swoich prześladowców nie chciał się sam zakuć w kajdanki. Nie wiem jak się skończyła długa szarpanina – w trakcie której dwoje bezradnych policjantów usiłowało zaobrączkować potencjalnego podejrzanego, a obecni przy tym zdarzeniu filmowali przedstawienie – w każdym razie temat stał się nośny i kompatybilny z żądaniami policjantów podwyższenia im wynagrodzenia.

Drugie zdarzenie miało jeszcze bardziej spektakularny przebieg. Patrol policyjny podjął próbę zatrzymania nietrzeźwego, który na ruchliwej ulicy w centrum dużego miasta, oparty o mur, postanowił w pozycji półleżącej zakończyć libację. Tu już było łatwiej, ofiarę skuto, oklepano wstępnie pałami, a potem wezwano posiłki, aby rozgoniły gapiów ujmujących się za pijaczkiem. Przybyłe posiłki profilaktycznie – chociaż bez wyraźnego powodu – użyły pałek i zaproponowały to samo obserwatorom jeżeli „się nie rozejdą”. Gdy na scenie pozostało tylko paru studentów z których jeden nadal filmował całe zajście smartfonem, akcja przeniosła się w kierunku nagrywającego. Odebrano mu telefon, skasowano zdjęcia i nagrania, profilaktycznie przetrzepano plecy pałką, potem oddano telefon i po spisaniu kazano wynosić się.

Jak można było się spodziewać w ostatnim przypadku policjanci – przekonani o braku nagrań z przebiegu ich interwencji – przedstawili całe zajście w zupełnie innym świetle niż poszkodowani obywatele. Dopiero biegły sądowy po odtworzeniu skasowanego nagrania (a jest to prosta czynność możliwa do wykonania nawet przez zwykłego użytkownika) sprawił, że prawda wyszła na jaw, ośmieszając policjantów, którzy okazali się cyfrowymi analfabetami. Wydawać by się mogło, że po tylu wpadkach (np. z śmiertelnym przesłuchiwaniem paralizatorem na podłodze ubikacji) zakupienie sprzętu automatycznie rejestrującego interwencje policyjne zakończy ten etap trudności z ustaleniem przebiegu zdarzeń. Ale tak się tylko wydawało.

Kilka dni temu na łódzkim osiedlu akademickim doszło do nieudanej próby gwałtu. Ofierze udało się uciec i zawiadomić policję. Wysłany patrol do akcji przystąpił z pewnym ociąganiem nie mając pewności co do zaistnienia czynu przestępczego. Jak to zwykle bywa tam, gdzie obywatel i urzędnik (a szczególnie funkcjonariusz państwowy) mają różne zdanie, a dowodami są „słowa na słowa” postanowiono sięgnąć do nagrania. I wtedy okazało się, że akurat to zdarzenie nie nagrało się, bo … wyładowała się bateria. 😉 😀 Może więc, póki co, warto wrócić, do starych wypróbowanych sposobów, i powołać słynne w PRL „trójki” w postaci milicjanta i dwóch „ORMO-wców”. Nie poprawi to sytuacji w policji, ale co trzy głowy to nie jedna, w której też chyba bateria się wyładowała.