Aborcja, czyli kolorowe jarmarki, będą z ch… talarki, a z waginy kpiny

Nie będę już przepraszał za ponowne wulgaryzowanie, bo sytuacja jest taka, że serce nakazuje naostrzyć siekierę i iść z protestującymi przeciwko wszystkim decyzjom podejmowanym przez dyrektorów obecnego małpiego „cyrku w budowie”, a umysł podpowiada: Przyjrzyj się dokładniej temu co się dzieje w kwestii aborcji. No więc przyglądam się. Latem ubiegłego roku zostałem zaproszony do udziału na jednej z katolickich uczelni w t.zw. „debacie oksfordzkiej” dotyczącej tematu aborcji. Przyjęto, że skoro od wielu lat wypowiadam się i piszę, że człowiek powstaje znacznie wcześniej niż w momencie zapłodnienia zarodka, to prawdopodobnie będę plasował się po stronie t.zw. najtwardszej „katoprawicy”. Nie protestowałem, bo organizatorzy nie mieli zielonego pojęcia o najnowszych wynikach badań w zakresie technologii i stosowanych już technik biochemii molekularnej a ich wiedza zatrzymywała się na etapie zapładniania nie tylko komórki jajowej, ale i umysłu.

Gdy jednak okazało się, że na debatę nie może przybyć silny (czytaj pyskaty) immunitetowy dyskutant reprezentujący lewicę, znajomy dziennikarz katoprawicy zaproponował mi jego zastępstwo i sytuacyjną „zmianę barw”. 🙂 😀 I tak oto z antyaborcjonisty przekwalifikowano mnie na lewicowego zwolennika aborcji. No cóż, wszak forma debaty oksfordzkiej ma swoje prawa. Tej debaty jednak nie upubliczniono, bo już na początku doszło do olbrzymiej kłótni o formę całego przedsięwzięcia, a potem w zasadzie nikt nie chciał autoryzować zmanipulowanego materiału. Była to jednak ciekawa dyskusja potwierdzająca moje obserwacje i wnioski, że w sprawie aborcji nie ma wyraźnych dwóch stron, a podziały idące wzdłuż, wszerz, w poprzek, i w każdą inną możliwą stronę, są determinowane głównie chęcią zdobycia kasy i władzy lub w najgorszym przypadku, większym poparciem „na słupkach”.

W debacie doszliśmy do pewnych wniosków, które jednak nie spodobały się organizatorom. Spróbuję je pogrupować w dalszej części. Zapewne większość Czytelników pamięta jak zwykłe pytanie: „Kto jest pierwszym Prezesem NIK?”, zadawane kilka lat temu, potrafiło zamarkować odpowiadającego i sklasyfikować w odnośnym szeregu. Było to także kluczowe pytanie zadawane kandydatom na najważniejsze stanowiska sędziowskie. Podobnie jest ze stosunkiem do aborcji. Można więc – słuchając głosu ludu, ciemnego ludu – bez trudu wyodrębnić dwa główne nurty zaangażowane w t.zw. obrabianiu „D… Maryni”. Ale rzeczywistość jest bardziej rozszerzona i wygląda nieco inaczej, a podziałów jest znacznie więcej, np. takich:

Kajagodki i te inne

W zasadzie jest to odłam od ogólnokatolickiego poglądu na „obronę życia poczętego”. Kajagodki będą bronić tego życia do ostatniego żyjącego „poczętego”, nawet, gdy został on poczęty np. palcem prezesa. Będą bronić, chociaż nie bardzo wiedzą czym jest życie poczęte, wprawdzie coś tam pie…lą o komórkach, ale wygląda, że chodzi im raczej o komórki na węgiel, albo o komórki te noszone na pasku na dupie. Kajagodki, zalecając wstrzemięźliwość seksualną, są za całkowitym zakazem wykonywania aborcji. Kobieta to tylko dziura przez którą wylatują noworodki.

Lewelemparty

To także frakcja, ale lewicowa, popierająca wolną miłość, stosowanie wszelkich środków antykoncepcyjnych, wczesnoporonnych, a nawet możliwość abortowania płodu w każdej fazie jego rozwoju, gdy badania wykażą wady poważnie zagrażające zdrowiu i życiu. W przeciwieństwie do Kajagodków Lewelemparty wiedzą kiedy zaczyna się życie, bo wg nich to życie poczęte musi być napoczęte. A więc coś tam się musi ruchać, dzielić, tworzyć, itd., itp., … Niestety przedstawiciele tej grupy nie określają dokładnie „kiedy zaczyna się człowiek”, bo doskonale wiedzą, że ta granica będzie ruchoma i przesuwana przez polityków, hierarchów kościelnych, naukowców, oraz wielkie korporacje farmaceutyczne i medyczne. Mimo tego jest to pogląd najbardziej zbliżony do mojego.

Merkantyliści

To wszystkie grupy społeczno polityczne, od prawej do lewej strony sceny politycznej, które bez wzgędu na swoją przynależność do określonej opcji politycznej, tak jak te „ruchadła leśne” zawsze pójdą za wiatrem politycznym. A wiadomo, że z prądem rzeki (czytaj nurtu politycznego) płynie tylko gówno, albo martwe ryby. Tę ideologię dokładnie wyjaśnił PSL stwierdzając, że zawsze wejdzie w koalicję z tym, kto wygra wybory. Oczywiście POPiS-dowate partie nie muszą zawierać koalicji, ale prostytucja polityczna nie jest dla nich żadną przeszkodą moralną. Mieliśmy już lidera prawicowej partii, który chcąc zbliżyć się do lewicy, wydał odezwę do „Braci Rosjan” (a obecnie chwali Łukaszenkę). Mieliśmy też lidera partii liberalnej, który biskupom nie chciał się kłaniać, ale dla poparcia politycznego nie zawahał się zmienić wyznania na rzymsko katolickie zawierając ślub kościelny. I mieliśmy też liderów lewicy, którzy zdradzili proletariuszy zawiarając pakta z Kościołem.

Katoprawica

To połączone siły byłego „Zakonu PC” (zarządzanego przez zm. Chrzanowskiego) i upolitycznionego duchowieństwa. Nie będzie „po nazwiskach”, bo wszyscy je znamy. Tej grupie nie chodzi ani o zatrzymanie aborcji, ani o jej liberalizację (podobno są przygotowania do obejścia wyroku TK), bo tu gra idzie tylko o władzę i kasę. Oczywiście przykrywką jest wykładnia pojęcia „życia człowieka”, które wg. spin doktorów zaczyna się od zapłodnienia i jest/powinno być objęte ochroną prawną.

Lewica

Ideologicznie jest to twór podobny do katoprawicy. Wprawdzie główne cele są nastawione na poprawę sytuacji kobiet z „niepożądaną ciążą”, ale wiadomo … hasła nie zawsze korelują z późniejszą działalnością. Bywało, że lewica przygarniała chadecję (jeżeli tak można nazwać PSL), albo sam lider przechodził pod skrzydła „Samoobrony”. Tutaj też nie będzie nazwisk i podobnie jak w poprzednim przypadku, atrybutem określającym grupę będzie stosunek do „poczętego życia”. Życie wg lewaków zaczyna się od momentu, gdy zarodek wykaże chęć do współpracy z bogatym lobby medycznym i farmaceutycznym. Człowiek więc może zacząć się dopiero po kilku tygodniach, a nawet miesiącach ciąży. Ale nawet wtedy, dobrze by było, aby panie mogły zutylizować przyszłego człowieka.

Kościół

Wydawać by się mogło, że tutaj kompromisów nie będzie, bo za człowieka Kościół uznaje już zapłodnione jajeczko kobiety. A więc nawet tabletki wczesnoporonne nie wchodzą w grę. Ale natura jest przekorna i sama realizuje politykę eugeniczną usuwając zapłodnione już zarodki i chociaż to według Kościoła nie jest grzechem tylko katastrofą, to jednak obnaża dwulicowość tej firmy. Jak filozofowie zauważają takim „katastrofom natury” Kościół organizuje pochówki, m.in. przeznaczając na to „trupkowe” b. premier Szydło. Nie wiadomo jednak dlaczego pochówku nie organizuje się dla zarodków, które kobieta nieświadomie wydala razem z moczem w ciągu kilku dni po zapłodnieniu? To już nie jest człowiek, bo natura sama spuściła go do kanału? Czy może nie ma sensu organizować pogrzebów dla milionów wysikanych zarodków?

Rząd

W tym miejscu teoretycznie powinna skupiać się najważniejsza polityka ekonomiczna i prokreacyjna, niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania państwa. Dobrze zorganizowane państwo to wszechstronna pomoc dla kobiet będących w ciąży, albo ją planujących. Takim wzorcowym przykładem może być chociażby miniony ustrój PRL, który zapewniał kobietom pełną i bezpłatną ochronę zdrowia, preferencje ekonomiczne (zasiłki, dotacje, kredyty, priorytety, itp.), oraz gwarancję powrotu na stanowisko pracy zajmowane przed urodzeniem, macierzyństwem, i wychowaniem dziecka. Czy w takim razie rząd, inwestujący w politykę demograficzną, ma prawo ingerować w to co robi kobieta ze swoją macicą? Wydaje się, że – przy założeniach jak wyżej – tak. Bo przecież nie chodzi tylko o małego obywatela, ale i o zdrowie jego matki, które może być zagrożone pokątnie wykonaną aborcją.

Nauka i teologia (wyzwolenia)

II połowa XX wieku to okres wielkich odkryć w dziedzinie biochemii molekularnej. Pomimo tego do dzisiaj nie wyjaśniono w jaki sposób powstaje nie tylko człowiek, ale i zestaw genów decydujący o jego rozwoju. Tajemnicą jest sposób w jaki jajeczko kobiety komunikując się z męskim plemnikiem potrafi zanalizować męski genom, określić powstający z niego genotyp i w konsekwencji uznać/albo nie jego przydatność. Natura to potrafi, a nauka nie tylko nie wie, ale i nie potrafi. Jeszcze większą tajemnicą jest to, że męski zestaw genów (genotyp) może się modyfikować z genotypem przyszłej matki na wiele tygodni przed zapłodnieniem. Tak powstała odrębna dziedzina z której wywiedziono szereg technologii, m.in. znaną już naprotechnologię.

Podsumowanie

Zanim więc opowiemy się za którąkolwiek stroną to zastanówmy się, która opcja przemawia do nas najbardziej i czy właściwym miejscem do rozstrzygania sporu powina być ulica? Pytanie aktualne, bowiem prezydent – dotąd nie zabierający głosu – przygotował projekt ustawy
https://www.onet.pl/?pushmedia=1975b18d9e565af&utm_source=browser_viasg_wiadomosci&utm_campaign=allonet_00d_1975b18d9e565af&utm_medium=push&srcc=ucs&pid=8fea8204-9472-471d-9c7f-0d2c66672c41&sid=b177a2c9-166f-4113-9b28-185bbe554807&utm_v=2
mający złagodzić nastroje społeczne po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z zeszłego czwartku. Ustawa w ciągu kilku dni trafi do Sejmu. Prezydent chce, aby aborcja nie była dozwolona w przypadku zespołu Downa u dziecka. W projekcie ma znaleźć się szczegółowa lista chorób i wad letalnych, w których aborcja będzie dopuszczona. No i znów PiS rozwiązuje problemy, które sam sobie stwarza. Wiadomo przecież, że przedmiotowe wady letalne występują u dzieci z różnym stopniem nasilenia i wynikającym stąd różnym prognozowaniem na przyszłość. Czy tak trudno zawierzyć i zaufać ekspertom? Przecież podobno „wystarczy nie kraść!”.