Druga osoba w państwie …

Ten post ma być testem. Tak się bowiem od dłuższego czasu składa, że zaczynam miewać niejasne podejrzenia co do tego, że niektóre moje posty są niecnie wykorzystywane przez obecną „Podłą Zmianę”. Z kilkunastu tematów jakie poruszałem na blogu wszystkie znalazły jakieś odbicie w działaniach obecnie zarządzających. W kilka godzin po opublikowaniu postu „z flagami”, zmieniono scenografię mini „studia premiera” i przeniesiono flagi tak, aby gwiazdki fruwały obok i nad głową premiera, a „pościelowe i wsypowe” grało drugoplanową rolę. No i jest gites. Na razie.

Tymczasem zajmijmy się teoretyczną drugą osobą w państwie. Nie będzie o lewych przelotach sierżanta sejmu, bo to jest mały pikuś. Chodzi o zdefiniowanie pojęcia „druga osoba”. Być może komuś popierdzieliło się w główce z powodu upałów i jest święcie przekonany, że tak jak w instytucjach, czy zakładach pracy – gdzie dyrektor ma swojego zastępcę od jakichś tam spraw – tak i w naszym teoretycznym państwie prezydenta zastępuje marszałek sejmu, marszałka sejmu marszałej senatu, a tego w ostateczności premier. Otóż nie jest tak. „Druga osoba” w państwie pojawia się dopiero wtedy, gdy z jakichś powodów prezydenta nie ma w kraju.

Dalej jest podobnie … nie ma dwóch pierwszych osób w państwie, pojawia się trzecia, czwarta, a następnie zgodnie z wewnętrznymi ustaleniami kolejne. Ale wiadomo, że tu gdzie ch… d… i kamienie wszystko jest na odwrót i do dupy. A więc panowie, którzy oszukańczą kampanią wyborczą przywłaszczyli sobie państwo, zamiast pełnić wobec siebie konstytucyjne i statutowe funkcje kontrolne (sejm wetem kontroluje prezydenta, senat cenzuruje sejm, a premier ma wszystkich w d… , bo ma kasę) udają, że są jedną grupą zorganizowaną. A może nie udają, może się zorganizowali i są? Ciekawe co na to prokuratura …