Seks, pornografia, czy tylko złudzenia optyczne?

W pierwszy dzień weekendu, gdy za parę godzin w Warszawie przemaszeruje (mam nadzieję) „Parada równości”, a w mendiach pisowate dewotki międlą o zagrożeniach jakie dla dzieci stwarza rozpowszechniająca się pornografia w sieci, chciałbym przybliżyć nieco ten temat. Kilka lat temu na jednej z uczelni, t.zw. „gorszego sortu”, zaproponowano mi przygotowanie awaryjnego wykładu n.t. „Seks i pornografia”. Awaryjność miała polegać na odciągnięciu studentów, a także młodych spoza uczelni, od chęci uczestniczenia w paradzie równości. Udział w wykładzie miał dawać studentom jakieś „plusy dodatkowe”, a wśród osób nie będących studentami do rozlosowania były ciekawe nagrody z obszaru mediów elektronicznych. Równolegle z moim wykładem odbywały się także inne z obszaru informatyki i Science Fiction.

Na pierwszy ogień wrzuciłem więc mojego blogowego kwiatka:

który miał rozpocząć dyskusję i zarazem sprowokować do podsumowania. Popełniłem błąd, bo szczegóły nie były zbyt widoczne na sali wykładowej, ale pomimo tego ponad 90% słuchaczy dało się nabrać na ten trick. N.b. wśród moich blogowych koleżanek i kolegów było podobnie, chociaż tutaj ci co znali moje zainteresowania grafiką i fotografią domyślali się moich niecnych zamiarów.

Dlaczego akurat ten kwiatek? Otóż z definicją pornografii jest tak, że wszyscy wiedzą doskonale o co chodzi, ale nikt – jak dotąd – nie potrafi tego zdefiniować na tyle poprawnie i precyzyjnie, aby np. móc karać sądownie, albo chociaż administracyjnie, za rozpowszechnianie pornografii. Jedyną podstawą do podejmowania czynności represjonujących, czy dyscyplinujących, ostało się więc stwierdzenie – na użytek publiczny – że pornografia to ukazywanie ciała ludzkiego w taki sposób, że w całości odkryte i widoczne są narządy płciowe. Mamy więc na kwiatku narząd płciowy w anatomicznym ujęciu i dość dobrej rozdzielczości, ale dalej z tego nic nie wynika, skoro ponad 90% zamiast waginy widzi falenopsis.

Odwracamy więc kota ogonem (jak mawiał pewien prezes, gdy go pytano o związki nieformalne i stosunek do zwierząt) i oto mamy rysunek, a właściwie szkic nagiej kobiety.

Tutaj jest dokładnie odwrotnie (nawet ja się na to złapałem), bo prawie 99% osób nie dostrzega, że obrazek przedstawia także tańczącą parę! I dopiero, gdy pod opisem odnajduje odpowiedź, że jest to również obraz tańczącej pary, wyobraźnia zaczyna pracować i wnosi odpowiednie korekty. Rysunek powyższy z pewnością można pokazywać dzieciom w różnym wieku i obserwować ich reakcję. Zasadniczo dziecko do lat 5-6 w ogóle nie będzie zainteresowane obrazkiem, dopiero proces socjalizacji (szkoła, starsi koledzy) powoduje, że u dzieci, którym dorosły pokazuje ten obrazek pojawia się coś w rodzaju zakłopotania, zawstydzenia …

 

Podobnie jest z obrazkiem

na którym nawet kilkunastoletnie dzieci rozpoznają wyłącznie starszego pana w okularach. Dopiero wiersz np. K.P. Tetmajera:

Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
Kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
Gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,
I wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.

Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
Gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
Gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem,
I oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.
I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania

Przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
Zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
Gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.
Lubię to — i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
Wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,

A myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
W nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.

może sprawić, że na skroniach nobliwego starszego pana dostrzegamy przedmiot lubieżnego pożądania.

 

Ale czy zawsze pożądanie, lubieżność i wstyd muszą towarzyszyć pornograficznym aktom? Te dwa zdjęcia

możemy bez obaw pokazywać dzieciom w różnym wieku, bo prawie zawsze dostrzegą w nich tylko miłego pieska, albo kotka. Dorośli może dojrzą coś więcej. Warto zaznaczyć, że na powyższym zdjęciu/obrazie widzimy tylko jeden obraz, nasz mózg bowiem tak działa skojarzeniowo, że nie da się tych obrazów widzieć równocześnie.

 

Jeżeli już rozbudziliśmy swoją (niestety głównie męską wyobraźnię – następnym razem przygotuję coś dla Pań) to sprawdźmy się na tym obrazku/zdjęciu:

 

Tu już odpowiedź na pytanie „Co widzimy?” może być niezbyt precyzyjna, bo przecież nie wszyscy muszą znać twarz A. Einsteina, czy M. Monroe. Niektóre obrazy możemy dostrzec wyłącznie dzięki nabytemu doświadczeniu, i głównie dlatego, iż wcześniej znaliśmy osoby ukazujące się na obu zdjęciach. Pomimo tego 99% pytanych odpowie, że chodzi o twarz starego mężczyzny. A jak zatem ujrzeć w tym obrazie piękną Marylin Monroe? Jest kilka sposobów. Pierwszy to należy obraz zmniejszać obserwując zmianę obrazu. Drugi sposób, to po prostu należy odsunąć się od komputera/laptopa na kilka metrów. Trzeci jest najtrudniejszy bo wymaga dłuższych ćwiczeń i przestawienia naszych sieci neuronowych w mózgu.

A teraz, skoro już wiemy, że nie wszystko wygląda tak jak wygląda możemy pokusić się o przybliżenie definicji pornografii. Czy do definicji pornografii może się zaliczać np. przyjemna w dotyku, obła szklanka do piwa Guiness’a, którą teraz trzymam w ręku? Oczywiście, że tak, jeżeli za tym kryje się pobudzona wyobraźnia. Może też być odwrotnie, gdy np. atrakcyjna kobieta w miniaturowym stroju bikini wchodzi do restauracji nadmorskiej. Czy pornografią mogą być teksty, albo strofy poetyckie? Także pada odpowiedź twierdząca. Czy zatem pornografia, nawet ta hardcorowa, na jaką dziecko może się natknąć surfując po sieci, staje się niebezpieczna?

Tutaj nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Jak widać z przytoczonych wyżej zdjęć/obrazów wszystko zależy od poziomu rozwoju umysłu i jego doświadczenia. Znam przypadki, gdy małe dziecko narażone na oglądanie scen pornograficznych, albo obfitujących rozlewaną krwią ludzi, lub zwierząt, domaga się bajki, i znam sytuacje odwrotne. Trudno też stwierdzić, że reakcja na porno zależy wyłącznie od sposobu wychowywania (czyt. dostępu), bo olbrzymią rolę odgrywa także psychofizyczny i hormonalny rozwój dziecka. Nie da się więc – jak zwykle – problemów powstających na styku dzieci z pornografią „spuszczać” wyłącznie na cenzurę pornografii. Natura – o ile ma do czynienia z normalnym osobnikiem – te kwestie reguluje sama. Niestety.