In vitro na chłopski rozum

Tak jakby nie było innych ważniejszych spraw mamy nową gównoburzę związaną z in vitro. Oto bowiem prof. Roszkowski ongiś „proeuropejski konserwatywny liberał” (https://ksiazki.wp.pl/napisal-podrecznik-do-hit-kim-jest-profesor-wojciech-roszkowski-6800670318595040a) zmienił barwy polityczne i napisał podręcznik do „HiT”. Przeczytałem fragmenty tej książki i wydaje mi się, że jest to dobry podręcznik, ale … dla studentów ostatniego roku medycyny, dziennikarstwa, czy politologii. Wprowadzenie tego, czyli rozważań o „hodowli i produkcji ludzi”, do szkół średnich, a może i podstawowych jest jednak przestępstwem na rozwijającym się młodym umyśle niepełnoletnich jeszcze uczniów. I to powinno być karane, karą bezwzględnego więzienia. Oczywiście winnym nie jest Roszkowski – bo napisał prawdę! – ale osoby, które zatwierdziły książkę jako podręcznik.

Z podręcznikami zawsze był kłopot, bo nauka znacznie wyprzedzała wyobrażenia autorów podręczników. Jeszcze do niedawna, bo w latach 60/70 ub.w. nauczanie fizyki i chemii w szkołach podstawowych i średnich opierało się na twierdzeniu, że najmniejszą cząstką na świecie jest atom składający się z jądra i krążących wokół elektronów. Na „średnim” pułapie nauczania „rozkminiano” wprawdzie skład jądra atomu, ale na tym edukacja w zasadzie kończyła się. Od tego czasu nauka wykonała kilka milowych skoków i obecnie „wiemy, że nic nie wiemy”. To „nic” jednak zmienia całkowicie poglądy na funkcjonowanie mikroświata w którym żyjemy chociaż nic o nim nie wiemy. Żyjemy, ale nie wiemy nawet dlaczego i z czego się składamy, bo „nasze” nanocząstki hulają sobie po Wszechświecie chociażby w postaci wieloświatów.

In vitro jest doskonałym przykładem naszej ignorancji, bo chociaż już mamy kilkanaście naukowo uprawnionych i stosowanych metod sztucznego poczynania życia ludzkiego, to nadal dla „ciemnego luda” jest to tylko doskonały temat i powód do napierdzielania się nim po pustych łbach. A więc „o co chodzi”? Te najprostsze metody sztucznego zapładniania – np. podwieszanie kobiety po stosunku do góry nogami tak, aby sperma łatwiej dotarła do macicy – są na tyle śmieszne, że można je bez obawy zubożenia tematu pominąć. Na upartego można też – w przypadku małżeństw borykających się z bezdzietnością – pominąć wszystkie metody sztucznego zapładniania naturalnej macicy naturalnymi plemnikami, bo przecież to już od setek lat stosowali inseminatorzy, a dopiero teraz zbijają na tym fortuny lekarze, dziennikarze, prawnicy i politycy. Jest jednak małe zastrzeżenie dotyczące segregacji plemników, ale o tym w kolejnym poście, bo temat wymaga pogłębionej wiedzy.

Wkraczamy teraz w świat nanotechnologii zajmujący się „produkcją ludzi na skalę przemysłową”. Tutaj zastosuję ogromny przeskok, wymagający wiedzy z zakresu biotechnologii, oraz fizyki i chemii kwantowej, dla zrozumienia jaki znaczący postęp dokonał się w tym zakresie. Otóż kilkanaście lat temu, m.in. dzięki genewskiemu akceleratorowi badającym cząstki elementarne, padł ostatni bastion oporu przed całkowicie sztucznym tworzeniem życia ludzkiego, bez udziału ludzi! W laboratoriach udało się z komórek macierzystych stworzyć sztuczne plemniki, sztuczne jajeczko ludzkie i sztuczną macicę, oraz doprowadzić do zapłodnienia. Dalsze badania nad całkowitą sztuczną produkcją ludzi, podobnie jak z chińskimi przeszczepami głowy ludzkiej zostały utajnione. Czy można z tego wyciągnąć jakieś konkretne wnioski i czy obawy prof. Roszkowskiego są uzasadnione? Według mnie tak.

Wydawać się może, że nawet podwieszanie kobiety do góry nogami w celu umożliwienia szybszego dotarcia plemników do macicy niesie za sobą wiele komplikacji. W naturze panuje bowiem zasada, że: „jak nie to nie” ujawniona w procesie analizy biochemicznej i genetycznej jaką wykonuje jajeczko przygotowujące się do zapłodnienia. Okazuje się, że jajeczko – w czasie od wprowadzenia plemników do pochwy do chwili osiągnięcia celu – dokonuje niezwykłej, i jeszcze niedostępnej dla najlepszych laboratoriów analitycznych, genetycznej segregacji plemników głównie pod kątem przydatnym dla ewolucji gatunkowej. To dlatego na tym etapie dochodzi do wykluczenia ponad 60% prób zapłodnienia. Obalono też zasadę, że w wyścigu plemników do jajeczka „kto pierwszy, ten lepszy”, bo bywa tak, że lider wyścigu zostaje uwięziony i ginie w specjalnie wysyłanym przez jajeczko śluzie. Jeżeli więc nie dochodzi do naturalnego zapłodnienia to zamiast „spuszczać się” na farmako/chemioterapię należy szukać naturalnych przyczyn.

Oczywiście w przypadkach bezpłodności nie należy pozostawać biernym, jednymi z metod wspomagających naturalne zapłodnienie, mogą być metody zbliżone do naprotechnologii. Pisałem o tym wcześniej, więc tutaj już pominę uzasadnienie i szczegóły. A więc jakie jest moje zdanie w powyższych kwestiach. Jestem za tym, aby w najważniejszych przypadkach decyzje podejmowali rodzice uświadomieni przez lekarzy, psychologów i prawników. Politykom od tego wara! Jest jednak pewien poważny problem. Każda metoda ingerująca w życie ludzkie powinna być dokładnie przebadana, a w przypadku metod „in vitro” jest to możliwe dopiero od t.zw. „drugiego pokolenia”, czyli po upływie 40-60 lat od chwili zastosowania, bo dopiero wtedy ujawniają się cechy pokoleniowe …

Korzystając z okazji chciałbym ponownie nadmienić, że powyższego tekstu nie należy traktować zbyt poważnie, bo jest to mocno uogólniony skrót wiedzy jaką – na własny użytek – wyłowiłem z olbrzymiej ilości materiałów naukowych analizowanych od ponad 50 lat. Liczę w tym zakresie na zrozumienie Czytelników co do tak pobieżnie potraktowanego tematu. Przytoczenie bowiem źródeł, setek linków, czy wielu podcastów wymagałoby napisania kilkunastu książek o wadze i objętości tego co napisał prof. Roszkowski. A więc popieram wysunięty przez prof. Roszkowskiego wniosek: „Naprawiajmy ludzi, ale ich nie produkujmy”, bo z naturą nie ma żartów. Jeżeli tematy te zainteresują czytających ten mocno prowokacyjny tekst, to proszę o zgłoszenie uwag w komentarzach.

Reklama