Witajcie w Pislamie

„Witajcie w państwie wyznaniowym. Witajcie w skansenie moherowym. Pobudka: ksenofobio i rasizmie. Witajcie w narodowym socjalizmie” – to słowa z najnowszego singla Tymona Tymańskiego:

Nie będę polemizował z tym, czy już jesteśmy państwem wyznaniowym, bo nie jestem pewien czy chodzi o wyznanie, czy raczej o kult mafijnego pieniądza. W każdym razie po wyborach spotykamy się w nowej Polsce. Z komentarzami na temat Polski wyznaniowej można zapoznać się np. tutaj:
https://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2019-10-26/pislam-pislam-ber-alles-tymon-tymanski-z-nowa-kontrowersyjna-plyta/
Niewątpliwie coś się stało, że Polacy, dotąd podzieleni w naturalny sposób (np. stanem posiadania, statusem społecznych, wykształceniem) nagle stali się dwoma plemionami pisowatych i pełowatych.

Nie będę się też sprzeczał od kiedy „zeszliśmy z drzewa” i staliśmy się ludem plemiennym, bo prawdopodobnie stało się to kilkadziesiąt tysięcy lat temu i kilkaset lat za zachodnioeuropejskimi plemionami. Taka już nasza „polaczkowa” właściwość. Nie mam też pewności kiedy – ewentualnie – przeskoczyliśmy następne etapy rozwoju, aby gdzieś w okolicy państwa zwanego „PRL”, stać się najbardziej w historii Polski rozwiniętym cywilizacyjnie, i demokratycznie zintegrowanym społeczeństwem. Nie był to jednak okres międzywojenny, jak chcieliby politycy i historycy. Jedyny podział narodu w PRL wynikał z naturalnych względów, czyli po jednej stronie byli bezpartyjni i wierzący, a po drugiej członkowie partii udający wierzących. I komu to przeszkadzało? Na weselach i prywatkach wszyscy bawili się razem. Nawet słynne strajki od 1956 r. powstawały nie z przyczyn politycznych, ale bytowych, bo zawsze chodziło o cenę wódy i zagrychy.

Pamiętam też, że jak obywatele PRL, głównie członkowie PZPR, uparli się, to decydowali o wszystkim, od lokalizacji publicznych szaletów, poprzez programy edukacyjne, przydziały papy dla kościołów, aż do wyboru I Sekretarza PZPR. Dzisiaj władzę przejęli lokalni baronowie, a raczej bojarowie. Niestety – trzymając się tej „stylistyki” – kolejni carowie byli ślepi, głusi i głupi jak but z lewej nogi, bo nigdy nie rządzili „ganiając za gałą”, ani nawet swoim kotem. Obywatel tak zmontowanej III RP może więc, co najwyżej, pogrzebać sobie palcem w odbycie, gdy od nadmiaru mięcha i wódy kupowanej za „500+”, dostanie zatwardzenia. Powinien jednak pamiętać, dzięki komu żre to mięcho i popija wódą, i odpowiednio zachować się przed urną wyborczą. Do takich wniosków skłonił mnie powyborczy rekonesans na lubelszczyźnie jaki kilka dni temu zaserwowała nam TVN24.

Nie zamierzam streszczać telewizyjnego reportażu, bo ci co go widzieli zdanie sobie wyrobili, a ci co nie widzieli to nic już nie zobaczą, bo telewizja publiczna tego nie im pokaże. Można sobie ewentualnie kliknąć na ten link:
https://www.tvn24.pl/czarno-na-bialym,42,m/w-godziszowie-88-procent-popiera-pis-wiekszosc-nie-chciala-wejscia-do-unii-europejskiej,980575.html
aby przyznać, że Polska Kaczyńskiego nie różni się niczym od Polski wczesnego Gomułki, gdzie szczerze wierzono I-szemu Sekretarzowi, że Hamerykany zrzucają na polskie pola stonkę ziemniaczaną, a „każda fura gnoju wywieziona na pole – to cios w amerykański imperializm”. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że mimo wszystko w epoce wczesnego Gomułki nie wierzono, że Ziemia jest płaska, a w szkołach prowadzono – skromną, bo skromną – seksualizację ( po naszemu edukację seksualną) dzieci uczęszczających do ostatnich klas szkół podstawowych.

Czy to oznacza, że światopogląd ówczesnego przeciętnego PRL-owskiego wyborcy był znacznie bardziej zbliżony do rzeczywistego? Niewątpliwie tak. Sprzyjał temu … dostęp do mediów publicznych. Nie pamiętam w zasadzie domu w którym po zapadnięciu zmroku ktoś by nie poszukiwał na „falach eteru” znajomych dźwięków stacji zagranicznych, typu: „Bum, bum, bum, … tu mówi Londyn”, albo głos z Waszyngtonu, czy Watykanu. Mało tego, nawet Albania nadawała na Polskę antyrządowy program informacyjny. Tak pozyskiwane informacje o tym co władza chciała utrzymać w tajemnicy były skrzętnie przenoszone drogą pantoflową. To m.in. dlatego możliwe były masowe protesty uliczne, i strajki, i dlatego zastanawia mnie to dlaczego obecna „totalna opozycja” nie sięgnęła po te same „zagraniczne środki” propagacji, propagandy, i w końcu agitacji za Polską demokratyczną i praworządną.