Sami sobie wychowaliśmy i wykarmiliśmy pedofili?

Kilka lat temu, zmarła legenda kina Shirley Temple, grająca jeszcze w filmach niemych, zakończyła epokę „cudownych, bo zaledwie 2-3 letnich, dzieci Hollywood”:
https://www.tvp.info/13972147/cudowne-dziecko-hollywood-nie-zyje
Zanim to jednak się stało to Ameryka oszalała, dosłownie i w przenośni. Szacowne matrony, z t.zw. „wyższych sfer” zaczęły przebierać swoje dzieci za dorosłych, starając się w ten sposób dowieść ich predyspozycji aktorskich. Organizowano tysiące konkursów w różnych miastach Ameryki, które odkrywały nieznane talenty młodych dziewczynek.

 

 

 

 

Dziewczynki tańczyły na scenie, śpiewały i … odkrywając uroki ciała dziecięcego stawały się wdzięcznymi obiektami dla fotografów i prawdopodobnie … pedofilów.

 

 

W latach międzywojennych powstało w ten sposób największe archiwum publicznych zdjęć gołych bobasów w wieku od 0 do 5-7 lat. Niestety, z wiadomych względów nie zaprezentuję żadnego z tych zdjęć, bowiem w czasach obecnych doszliśmy do stanu w którym nawet przeglądanie w sieci tego typu zdjęć staje się przestępstwem. Podejrzane jest nawet posiadanie w albumach rodzinnych takich zdjęć jak np. to poniższe zdjęcie 2a

które znalazłem w swoich archiwach. Zdjęcie wykonane zostało wiosną 1951 r. przez jednego z moich wujów, ponieważ ojciec był przeciwnikiem takiej twórczości dziecięcej. Jak widać więc Polska nie była aż tak bardzo zacofana w stosunku do t.zw. „Zachodu”. Ten bobas ze zdjęcia za 6 lat pójdzie do szkoły, gdzie dowie się, że w nowym szkolnym życiu ma słuchać wszystkich dorosłych jakich spotka na swojej drodze. Słucha więc posłusznie aż do zdania egzaminu dojrzałości. Ma szczęście, bo chociaż na swojej drodze spotyka księży, to nie mają oni „złego dotyku”.

Wydaje się, że moda upodabniania dzieci do dorosłych w Polsce nie przyjęła się chociaż … Kilka miesięcy temu, w poście:
https://bezkomentarza.wordpress.com/2018/12/13/ksiadz-i-pedofilia/
zaprezentowałem zdjęcie zrobione ok. 1958 r. z t.zw. „serii komunijnej”, gdzie mojej 5 letniej koleżance jej matka, była aktorka (!) zrobiła lekki makijaż i zakręciła włosy w duże loki (jednego zapomniała rozkręcić 😉 ). Można więc przyjąć, że skromnie, bo skromnie, ale staraliśmy się nadrobić dystans do „zgniłego Zachodu”. Czy to się udawało? Teraz mam wątpliwości. Wprawdzie wówczas, w latach 50/60 ub.w., pedofilia była jeszcze zjawiskiem nieznanym opinii publicznej, to jednak mówiło się o „Czarnych Wołgach” porywających dzieci z ulicy. I tutaj mała dygresja. Scenariusz był niepokojąco powtarzający się, czarna Wołga zatrzymywała się obok dziecka, drzwi otwierały się, posłuszne dziecko wsiadało do środka, i ślad po nim ginął. Wówczas podejrzenia padały na wszechmożnych pasażerów „Czarnej Wołgi”. Czy mogli to być także księża?

W latach 50/60 ub.w., opisywanych wyżej, nikogo specjalnie nie dziwiły takie sytuacje, gdy np. jakaś staruszka o lasce zwracała 16 letniemu dryblasowi uwagę na jego niestosowne zachowanie, bo np. pluł na ulicy, papierki po cukierkach rzucał na podłogę w tramwaju, i – nie daj Boże!!! – zaklął w publicznym miejscu. Z reguły taka uwaga uspokajała dryblasa natychmiast, bo inaczej staruszka mogła go za ucho zawlec do najbliższego komisariatu, a tam już on i jego rodzice by mieli przerąbane. Dzisiaj przerąbane mają osoby starsze, i niesprawne, które dla młodzieży wychowanej w III/IV RP stanowią najwyżej wygodny bankomat na dwóch nogach, któremu jak się przy….li w łeb to i kasa wyleci. Widać więc, że historia zaoferowała klasyczne „coś za coś”, dyktatura i spokój na ulicach, plus „Czarne Wołgi”, albo „wolność, równość i niepodległość” i to co mamy teraz, czyli mafie i bandy rządzące na ulicach, oraz sitwy i układy zakorzeniające się na najwyższych ośrodkach władzy.

Na chwilę cofamy się jeszcze do lat 30′ ubiegłego wieku. Ameryka, i część „zgniłej moralnie” Europy szaleje dalej. Największe czasopisma zaczynają zamieszczać zdjęcia kilkuletnich dziewczynek dla których matki szukały możnych w świecie sztuki filmowej … sponsorów
Małe dzieci w wieku od 2 do 10 lat ubierano w specjalnie wykonane dziecięce szpilki, suknie dla dziewczynek i lakierki, oraz smokingi, dla chłopców. Chłopców na razie odstawiamy w kontekście tytułu postu, bo ich „szaty nie ozdobiły” apetytu pedofilów. Dziewczynkom natomiast – tu będzie mowa tylko o tych do 10 lat – robiono m.in. trwałą ondulację, maquillaje, manicure, pedicure, i te inne francowato brzmiące nazwy. Gdy dziecko było już „gotowe” to mamusia brała je za rączkę i prowadziła na rzeź, czyli na scenę, w nadziei, że jest to początek kariery medialnej. Nie były to nadzieje płone, bo co bardziej „pokutaśne” kandydatki na przyszłą seks bombę na miarę Merylin Monroe w taki sposób rozpoczynały swoją, nieraz, oszałamiającą karierę sceniczną.

Idźmy jednak dalej, bo „nikt nie woła”. Prawdopodobnie w takiej charakteryzacji

a może i bez ( 😉 ) jedna zaradna mamusia podsunęła naszemu słynnemu reżyserowi swoją córkę, niespełna 13 letnią Samanthę. Trudno podejrzewać, aby w tych warunkach mogło dojść do gwałtu (no, chyba, że dziewczynce kazano zgwałcić reżysera 😉 ), chociażby dlatego, że zadowolenie przyszłej ofiary „pedofila” było duże zarówno przed, jak i po domniemywanym zgwałceniu, co widać na innych zdjęciach, których tutaj z wiadomych względów nie zaprezentuję. Czy można jednak winić tylko jedną ze stron haniebnego procederu wystawiania dzieci na pokaz? O ile można zrozumieć rodziców, którzy widzą w „tym” sens poprawienia sytuacji rodziny (w Azji Wschodniej w tym czasie sprzedawano dzieci do domów publicznych), to trudno znaleźć usprawiedliwienie dla poważnych magazynów prasowych publikujących takie zdjęcia jak 3a.

Świat jednak prze do przodu, a za nim nieporadnie podreptuje Polska. Naturyzm zwany także nudyzmem, stał się przebojem drugiej połowy XX wieku. I właściwie nie wiadomo skąd „to” przyszło:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Naturyzm
Moda publicznego pokazywania ciała zaczęła się rozprzestrzeniać na zachodzie Europy, głównie w takich państwach jak Niemcy, Holandia, Francja i Hiszpania już na przełomie lat 50/60 ub.w.: W Polsce pierwsze plaże naturystyczne powstały pod koniec lat 70′ ub.w., a szczytowym rozwojem tego okresu była słynna plaża w Chałupach. To tu powstało rodzinne zdjęcie
I na takich plażach do końca ubiegłego wieku widać było biegające po plaży maluchy, kórych jedynym okryciem była chusteczka zawiązana na głowie.

Kilka tygodni temu zaprezentowałem zdjęcie z t.zw. „serii komunijnej”, gdzie mojej 5 letniej koleżance jej matka, była aktorka (!) zrobiła lekki makijaż i zakręciła włosy w duże loki (jednego zapomniała rozkręcić 😉 ).

 

 

 

 

 

Można więc przyjąć, że skromnie, bo skromnie staraliśmy się nadrobić dystans do „zgniłego Zachodu”.

 

Niepokojące sygnały płynące od osób opiekujących się dziećmi skłoniły w ostatniej dekadzie do wyłączenia z obiegu publicznego wizerunku roznegliżowanych dzieci. W ten sposób to co kiedyś było normalne, obecnie stało się zakazane. Tak jak stalking, mobing, Me too, i.tp. akcje, w Polsce ponownie – nie bez udziału księży – nabrała mocy pedofilia. Nie odróżniamy pedofila od pedała (czyt, homoseksualisty), ale chętnie obrzucamy się tym jak błotem. Nie wiemy nawet tego, że pedofil niekoniecznie musi krzywdzić dzieci, natomiast przemoc seksualna wobec dzieci jest już zjawiskiem niezwykle szkodliwym, nawet jeżeli sprawcą jest osobnik nie mający nic wspólnego z pedofilią. Nie rozróżniamy też gradacji tych czynów, nie doceniając tego, że nawet bez „złego dotyku” dziecko może doznać szoku w kontakcie np. z ekshibicjonistą, albo podczas zwykłych rozmów z dorosłymi.

Pedofilem może być ktoś, kto poczęstuje dziecko cukierkiem i – nawet nie dotykając – poprzestanie na rozmowie z podtekstami seksualnymi. Pedofilem także jest zbrodniarz, który dokonuje brutalnego gwałtu, po którym dziecko – na skutek wewnętrznych obrażeń – umiera. No i wreszcie nie widzimy też przeciwnej strony, gdzie np. szajka 7-9 letnich dzieci z domu dziecka grasowała po dworcach polując na starszych panów, którym oferowała swoje ciało, a tym, którzy się na to nie zgadzali groziła wszczęciem alarmu o rzekomym pedofilstwie. Pedofilstwo ma wiele twarzy, ale czy potrafimy je rozróżniać? Czy wiemy tak naprawdę czym jest to zjawisko w naszym polskim wydaniu? Mam wątpliwości po obejrzeniu zdjęć (niżej 4a) z bieżących „wybiegów” aktorek ze swoimi dziećmi w wieku 9-13 lat.

Zapraszam do dyskusji.