„Przysłużyli się” Jankowskiemu

Do pomnika ks. Jankowskiego – w przeciwieństwie do KK, któremu bym opodatkował i rozebrał połowę kościołów, przeznaczając je na szpitale – mam jeszcze niezbyt wypracowany pogląd. Z jednej strony Ks. Jankowski jest dla mnie niekwestionowanym bohaterem „tamtych dni”, gdy jako jedyny ksiądz pojawił się w strajkującej Stoczni Gdańskiej i przebywał tam w najtrudniejszych momentach, a z drugiej strony stał się radykalizującym w kierunku nazizmu księdzem. Dopiero ex aequo na trzecim, czwartym i piątym miejscu stawiałbym kwestie zbijania majątku, pedofilii i współpracy z SB. Dlaczego tak, a nie zgodnie z opinią „publisi”? Po prostu wydaje mi się, że pedofilia to krzyk ostatniego trendu w sferze publicznej (łapaj pedofila!), a więc nie ma tego jak rozsądzić, bo zmarły ksiądz nie może się bronić, i poza tym większość „publisi” nie rozumie czym różnią się od siebie: homoseksualista, spółkujący z nieletnimi i pedofil. Co do pierwszych dwóch zjawisk poszlaki sugerujące winę księdza jakieś są, natomiast udowodnienie pedofilii wymaga „twardych” dowodów.

Nie mając jednoznacznych dowodów winy ks. Jankowskiego nie mam też poglądu co do losów pomnika. Wydaje się jednak, że uszanowanie decyzji demokratycznie wybranych urzędników jest podstawą funkcjonowania praworządnego państwa. Pomnik powinien stać, ale skoro został w drodze przestępstwa obalony (n.b. w trakcie rozpatrywania wniosków o jego usunięcie), to nie należało odpowiadać przestępstwem. Patrząc jednak na tępomorde łby gardłujące wokół pomnika nie mam złudzeń, że obecna III RP i „Dobra Zmiana” to wyjątkowo patologiczny i demoralizujący twór polityki PIS. Twór, który bezwzględnie powinien być obalony w demokratycznych procedurach i wykorzeniony chociażby „Randapem”. Chociaż … z drugiej strony to może taki obrazek bezhołowia w Polsce tylko przyspieszy wymianę na najwyższych stolcach.

Dlaczego mierzi mnie rzekome „nieposłuszeństwo obywatelskie” jakim tłumaczy się postępowanie tłuszczy stawiającej ponownie pomnik na cokole, a cokół na „uświęconej” ziemi, a mniej postępowanie obalaczy pomnika? 😉 😀 Otóż przypomina mi się jak to dawniej bywało w praworządnej bądź co bądź PRL. Jeszcze zanim PZPR ogłosił rozwiązanie swojej organizacji to już kilka lat wcześniej zrywano tablice i hasła PZPR ze znienawidzonych budynków. To jeszcze można zrozumieć, bo szedł nowy powiew historii. Jednak zupełnie paradoksalnym zjawiskiem było późniejsze obalanie pomników żołnierzy Armii Czerwonej, albo nawet pomników polskich żołnierzy Armii Ludowej, którzy wyzwalając Polskę oddali swoje życie. I jakoś nie zdarzało się, aby w imieniu jeszcze milionów tych rodzin, ktoś stawiał na powrót obalone pomniki.

Minęły lata i w wolnej III RP nadal pojawiają się nie tylko akcje obalania pomników, zmiany nazw ulic, ale i nieuzasadnione represje w stosunku do tych, którzy kilkadziesiąt lat temu służyli w Wojsku Polskim. Na margines życia publicznego odstawiani są bohaterowie Powstania Warszawskiego, albo generałowie, którzy mieli pecha kończąc renomowane uczelnie w ZSRR. Mściwość i małostkowość? Pewnie tak, ale tylko w stosunku do tych „którzy nie z nami”. Wydaje się, że nawet zbrodniarzom wojennym odpuszczane są grzechy po upływie 30 lat. W pisowatej odwetowej Polsce nie odpuszcza się nawet emerytce, która z SB miała tylko tyle wspólnego, że sprzątała biura, albo pisała na maszynie. Czy zatem władza „odpuści” tym, którzy jawnie dopuścili się nielegalnego obalania i ponownego stawiania pomnika ks. Jankowskiego? Czy raczej ze strachu o słupki sondażowe ukarze jednych, a do drugich mrugnie okiem?