{{sp_post_title}}

11 Listopada 2018. W chwili, gdy piszę ten post jeszcze nie wiadomo, czy marsze będą legalne, nielegalne, czy może rozwijane, albo delegalizowane w czasie ich trwania. Niczego nie da się przewidzieć, bo tak samo nieprzewidywalne są władze obecnej Najśmieszniejszej. Głowa państwa mówi to co jej ślina na język przyniesie. Może więc za kilka godzin zacznie się krwawa wojna domowa, do udziału w której gorąco zaprasza rząd i prezydent? Wprawdzie HGW, jeszcze „prezydętka” Warszawy, zapewnia, że „w razie co, to marsz zamknie”, ale pewien łysawy jegomość w imieniu rządu mruga do „swoich” i stwierdza, że pani prezydent może sobie zamykać co chce, ale nie marsz państwowy. No więc wojna! Wojna tak długo wyczekiwana przez polityków różnych opcji i proweniencji, którym zabrakło już argumentów do walki na słowa i mają chęć zawalczyć o swoje … „do ostatniego Polaka”.

Ale może nie być tak groźnie. Jest nadzieja, że naród, ten gorszego sortu, ale za to w ponad 80% nie popierający polityki obecnego rządu, nie da się nabrać na słodkie słowa płynące z parszywych ust politykierów i Święto Niepodległości weźmie w swoje ręce. Jest cała masa możliwości uczczenia w inny sposób jednej z najważniejszych rocznic Polski. Dopóki władza nie zmieni się na bardziej przewidywalną to marsze lepiej oglądać na ekranie telewizora niepisowskich stacji tv. Nie dajmy się też nabrać na porównywanie marszów polskich z marszami w innych krajach, bo takie porównania pasują jak pięść do oka.

To, że na zachód od nas maszerują nazi/fasi, a na wschodzie fanatycy komunizmu, nie oznacza, że tak samo ma być u nas. Co kraj to obyczaj i warto, aby władza i sądy (decydujące o legalności marszów) o tym wiedziały i ponosiły konsekwencje. Nie może być też tak, że ministrowie, którym powierzono ważne funkcje rządowe – także w zakresie zewnętrznego i wewnętrznego bezpieczeństwa państwa – obserwując zeszłoroczny marsz niepodległości widzą tylko biało czerwone flagi (nie wspominając o białoczerwonych racach 😉 ) i hasła dalekie od tych zakazanych prawem. Takie mruganie okiem do potencjalnych wyborców najgorszego autoramentu zawsze jest niezwykle nieodpowiedzialne, niebezpieczne i powinno być odpowiednio napiętnowane.

W chwili obecnej, gdy Polska jest na rozdrożu pomiędzy wschodem, a zachodem, gdy nadal strajkują, lub nie mogą powrócić do pełnienia obowiązków, ważne służby mundurowe, w szpitalach przygotowuje się dodatkowe miejsca, a narodowcy buńczucznie zapowiadają swój udział w „swoim” marszu wszelkie większe zgromadzenia publiczne powinny być zakazane. Tu warto przypomnieć, że nawet w okresie PRL, gdzie władza trzymała w ryzach główne obszary struktur państwowych nie dopuszczano do takich publicznych demonstracji. Przypomnijmy sobie, że po wprowadzeniu stanu wojennego liczba ofiar była znacznie niższa od okresów nasilonej aktywności społeczeństwa w dniach świątecznych.
Świętujmy więc i życzmy sobie, aby były to uroczystości pełne powagi, spokoju i odpowiedzialności.