Mendialne zmagania, czyli Stokrotka vs. Dera

Wielokrotnie już sygnalizowałem, że jest mi całkowicie obojętne, czy w nadchodzących wyborach tych i późniejszych wygra dżuma, czy cholera, albo jakaś inna nowa franca, bo jedni i drudzy, a nawet ci nowi są siebie warci. Nie jest mi jednak obojętne, gdy w okresie przedwyborczym, przed kamerami pojawia się facet i „nawija makaron na uszy” słuchaczom, a prowadząca wywiad dziennikarka, nie wiadomo dlaczego uznawana za szpicę dziennikarstwa pełowatych, nie potrafi „brylowatego” jajogłowego sprowadzić na drogę cnoty umysłowej. Pozwolę sobie więc wyśmiać poniedziałkowy występek przed kamerami TVN24 (https://www.tvn24.pl/kropka-nad-i,3,m/prezydencki-minister-andrzej-dera-i-pawel-kukiz-w-kropce-nad-i,867801.html) i zaproponować standardowe odpowiedzi na standardowe pytania i standardowe kontry. Jak zwykle więc pytania to kolor kasztanowy, narracja kolor czarny, a proponowane odpowiedzi kolor navy blue.

My wiemy, „oni” wiedzą, ale dobrze, że takie pytanie zadano publicznie prezydenckiemu ministrowi. A więc dlaczego „Dobrą Zmianę” denerwuje okrzyk „konstytucja”? No i mamy odpowiedź: Podczas wystąpienia prezydenta z okazji „Powstaniu 56 r.” doszło do zakłócania uroczystości historycznych.
Aż się prosiło, aby padły kolejne pytania: Czy wzorem postępowania dla prawicy (gwizdy, race, okrzyki: zdrajca!) powinno być zakłócanie uroczystości pogrzebowych Jaruzelskiego, czy Bartoszewskiego? Pytania jednak nie padły. Nieco w innym kontekście zostało ponowione pytanie: Dlaczego obywatele są spisywani za noszenie koszulek z napisem „Konstytucja”? Odpowiedź była przewidywalna: Nie są spisywani za konstytucję tylko za zakłócanie porządku.
No i mamy piękną, „a’la moralność Kalego”, wykładnię ministerialną, która pasuje jak prawicowa pięść do lewackiego nosa.

Kolejne pytanie: „Dlaczego sędziowie nie mogą orzekać po 65 r.ż.” rozśmieszyło mnie najbardziej, bowiem padła idiotyczna odpowiedź świadcząca o tym, że prezydencki minister, jak i cała „Dobra Zmiana” nie mają pojęcia o zawodzie sędziego. Otóż minister odbił piłeczkę twierdząc, że to właśnie PO wymyśliła, że tylko SN może orzekać pow. 65 r.z., natomiast inni sędziowie mogą przejść w stan spoczynku. A więc wg Dery wszyscy sędziowie są równi.
Bzdura totalna! Nawet wszyscy obywatele nie są sobie równi, bo w kontekście osiągniętego wieku mają różne prawa (do zamążpójścia, bycia czynnym, lub biernym wyborcą, bycia kandydatem na prezydenta, itd., itp.). Ważny jest też staż, kwalifikacje, predyspozycje, kręgosłup moralny, oraz … zasób wazeliny. 😉 😀

Nie będę powtarzał się, bo już pisałem na ten temat, więc tylko pozwolę sobie na obrazowe porównanie. Otóż początkującemu sędziemu daleko do kwalifikacji jakie ma np. t.zw. dawny „woźny sądowy”. Jeżeli wyrobi się jak klapa od śmietnika, to może po kilku latach z sądu powiatowego (bywało grodzkiego) trafi do sądu rejonowego. Tutaj też musi robić za „klapowego”, czyli orzekać w pyskówkach, albo włamaniach do komórek i gołębników, zanim ktoś go zauważy i wyśle na wielomiesięczne praktyki do wyższej instancji. W sądzie okręgowym zetknie się ze sprawami wymagającymi znajomości ekonomii, stosunków społecznych i politycznych, a jeżeli przetrwa to zwarcie to może po 5-10 latach awansuje na stażystę w Sądzie Najwyższym.

Trochę może więcej o wymaganiach wobec sędziów Trybunałów i Sądu Najwyższego. Tutaj jest już potrzebna wiedza o świecie, jego problemach, prawie międzynarodowym, pozycji Polski na salonach politycznych, itd. itp. Resztę „można doczytać”. Niezbędne są kontakty międzynarodowe i świadomość tego jakie mogą być np. skutki nieprzemyślanych zmian systemowych (vide Brazylia, Chile, Iran, Filipiny). Ta droga awansu na szczyty wymiaru sprawiedliwości geniuszom zajmuje 15–20 lat od wyświęcenia w zawodzie sędziego, średniacy pokonują ją w ciągu 30 lat, zaś ponad 90% nigdy jej nie kończy, ani nawet na nią nie wchodzi. 😀

W programie TVN24 nie brakło też infantylnego pytania: Czy sędziowie powinni przedstawiać badania lekarskie? Nie chce mi się już odsłuchiwać i analizować durnych odpowiedzi prezydenckiego ministra, bo oczywiście, że ważny jest stan zdrowia (głównie psychicznego) sędziego, jednak trzeba uwzględnić okoliczności w jakich mogą pojawić się wątpliwości w tym względzie. W zawodach, gdzie wymagane są okresowe badania zdrowotne (np. kierowcy, policjanci) niepokojące sygnały mogą pojawić się natychmiast, w zawodzie sędziego może to być długotrwały proces zauważalny wyłącznie przez najbliższe środowisko zawodowe sędziego. I to stąd, a nie od polityków (!) powinny płynąć wnioski o ewentualne badanie stanu psychicznego.