Aborcja, czyli jedziemy na tyłkach ciężarnych

O aborcji pisałem wielokrotnie, nie będę więc uzasadniał dlaczego moje poglądy są jeszcze bardziej ortodoksyjne od poglądów Kościoła Katolickiego – zainteresowanych zachęcam do kliknięcia obok w kategorię „Biomedycyna”, gdzie można zapoznać się z naukowymi teoriami i merytorycznymi podstawami. W tym poście chciałbym jedynie odnieść się do psychospołecznych uwarunkowań. Niezrozumiałym dla mnie jest bowiem to, że w temacie aborcji wypowiadają się prawnicy, lekarze, teolodzy, psycholodzy, politycy, czy nawet takie osoby jak ja, a całkowicie pozbawionymi głosu wydają się być rodzice, krewni, lub instytucje moralnie, materialnie, i w każdy inny sposób odpowiedzialne za wychowywanie dzieci. To dziwne podejście do prawa jest tym bardziej niezrozumiałe, gdyż jeszcze niecałe 300 lat temu polskie prawodawstwo, a później ustawodawstwo święciło triumfy na całym świecie.

 

To Polska (obok Francji i USA) była jednym z trzech pierwszych państw na świecie, które uchwaliły wiodące akty prawne (np. konstytucję) regulujące status państwa. Nie ma więc nic przeciw temu, abyśmy ponownie przypomnieli światu o priorytetowych rozwiązaniach prawnych, czym moglibyśmy zmazać haniebne łamanie konstytucji przez obecne władze. Aborcja powinna być dopuszczalna bez żadnych ograniczeń poza sytuacjami, gdy mogłaby zagrażać zdrowiu i życiu matki. Jednak wszystkie tego typu zabiegi (nawet zażycie tabletki wczesno poronnej) powinny być powszechnie dostępne dopiero po zarejestrowaniu tego faktu w instytucjach prawnych, placówkach zdrowia, parafiach oraz ośrodkach pomocy społecznej. Podstawą do wykonania aborcji powinna być zgoda: obojga rodziców, ich opiekunów prawnych, oraz ewentualnie odpowiednich instytucji (które ustawowo zobowiązane są do sprawowania opieki w przypadkach losowych).

 

Taka regulacja prawna mogłaby znacząco ukrócić nieodpowiedzialność, niedojrzałość i bezkarność niedoszłych rodziców, oraz zapobiec większości nadużyciom dotąd powszechnie występującym.

Wyobraźmy sobie np., że:
1/ Po naszym pięknym kraju, gdzie ch… d… i kamienie, hasa sobie „dzieciorób”, który nie zamierza zakładać rodziny, ale hurtowo zapładnia poznawane w dziwnych okolicznościach kobiety. Po „zarejestrowaniu” i dokonanej aborcji oboje niedoszli rodzice zostają „zalogowani” w sieci i tym samym tracą pewną część zaufania i uprawnień w zakresie zakładania rodziny (rejestracja ujawnia brak niedojrzałości społecznej, pewne psychosocjologiczne niedoskonałości, itp. negatywne cechy).
Może też być odwrotna sytuacja:
2/ Przyszła matka rozpoczyna „polowanie” na faceta z kasą. W polowaniu nie chodzi o założenie rodziny, ale np. o szantażowanie ciążą w celu zmuszenia partnera do niekorzystnych rozstrzygnięć (alimenty, rozwody, spadki). To może działać także w drugą stronę, gdy np. niedoszły ojciec (z różnych powodów) nie wyraża zgody na aborcję. To praktycznie zamyka mu możliwość podjęcia w przyszłości odwrotnej decyzji, gdy zmiana wyznania nie wchodzi w grę, i jednocześnie stawia go na przegranej pozycji w ewentualnej walce o alimenty.
Najciekawsze przypadki pojawiają się, gdy:
3/ Oboje rodzice zgodzą się na aborcję i po jej wykonaniu nadal będą chcieli kontynuować praktyki religijne. Oczywiście brak zgody komplikuje w przyszłości możliwość podejmowania decyzji o aborcji i powinien także zamykać drogę np. do zabiegów in vitro.

 

Przykładów można podać znacznie więcej – do czego zachęcam Czytelników – ale już te wymienione wyżej pozwalają na odsunięcie polityków, lekarzy, oraz funkcjonariuszy KK, od możliwości ingerencji w prywatne życie przyszłych rodzin. Nietrudno zauważyć, że propozycje wymienione wyżej mogą idealnie współpracować z systemami świadczeń społecznych, funduszem alimentacyjnym, służbą zdrowia, itp. instytucjami. Nie ma bowiem potrzeby aby np. NFZ refundował koszty leczenia kobiet, które w wyniku aborcji nabawiły się komplikacji. Także KK powinien zareagować w stosunku do swoich wyznawców, którzy nie przestrzegają zasad wiary.

 

Nie do przecenienia wydaje się fakt, iż lekarze by nie byli już zmuszani do podejmowania decyzji niezgodnych z etyką lekarską, a księża nie musieliby ingerować w obronie życia poczętego. Najważniejszym jednak argumentem wydaje się ograniczenie do minimum czarnego rynku w dziedzinie aborcyjnej, oraz zrównanie praw kobiet do podejmowania ważnych decyzji życiowych. Innowacyjnym posunięciem jest natomiast rejestracja przyszłych rodziców, w tym ujawnienie ojca i włączenie go w proces decyzyjny o przyszłej rodzinie. Jak widać rozwiązanie proste, skuteczne i sprawiedliwe. I dlatego nigdy nie zostanie wdrożone. 😉
.